Vrijgevigheid

Suzan Onstenk-Peeters • mrt. 22, 2020

“Dat zal mij niet overkomen.” Een gedachte die bij veel mensen leeft. Nadat ik op mijn tweeëntwintigste binnen zestien dagen tijd mijn vader verloor, wist ik dat het mij óók kon overkomen. Het beeld van mijn vader die na een hersenoperatie op de IC lag met een beademingsslang in zijn mond en nog meer slangen en draden aan zijn lijf om zijn toestand te kunnen monitoren, staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. De laatste keer dat hij mij zag, had ik een mondkapje op, handschoenen en een schort aan om mij te beschermen tegen een ziekenhuisbacterie. De laatste keer dat ik hem zag, lag hij in coma en stierf hij. Niet kunnen communiceren met iemand waar je van houdt, is verschrikkelijk. Ik wens het niemand toe! Laten we er samen voor zorgen dat we anderen leed dit kunnen besparen.


Waar ik allereerst ook sceptisch was, omdat ik dacht: “aan de griep gaan ook jaarlijks veel mensen dood”, besef ik nu dat het veel meer is dan dat. Wanneer artsen keuzes moeten gaan maken wie wel en niet op de IC terecht kan komen, komt het besef dat we in een crisis terecht komen die veel verliezers gaat kennen:

1.de mensen die niet meer op de IC worden toegelaten.

2.de familie die zich zal blijven afvragen of zijn/haar familielid het misschien wel gered had als er op de IC plek was geweest.

3.de IC-arts die zich afvraagt waarop hij zijn keus moet baseren om mensen wel of niet toe te laten.


Thuisblijven is een vorm van vrijgevigheid. Vrijgevigheid betekent voor mij: iets voor een ander doen zonder er iets voor terug te verwachten. Een mooie eigenschap die mijn vader bezat. In deze tijden betekent vrijgevigheid voor mij: inperking van je eigen vrijheid in voor het leven van iemand anders. Ik hoor het argument “ik heb geen klachten; dus ik kan nog wel naar buiten gaan.” Gisteren liep ik ook nog een ommetje in de zon. “Als ik voldoende afstand houd van iedereen kan dat best,” dacht ik. Totdat een hardloper mij al hoestend in de vrije lucht voorbij rende. Sociale afstand nemen doe je samen. Hierin kun je enkel je eigen gedrag bepalen. Daarmee kun jij het volgende slachtoffer voorkomen. Dat slachtoffer kan namelijk iedereen zijn: jij, jouw dierbare, de IC-arts of ik.


Wees vrijgevig: blijf thuis!

Deel deze blog:

Blog Suzan

door Suzan Onstenk-Peeters 26 mrt., 2024
Waarom werkstress niet op de werkvloer opgelost kan worden.
door Suzan Onstenk-Peeters 28 feb., 2021
Angst in de troebele tijden van Corona en politieke strijd.
door Suzan Onstenk-Peeters 13 mrt., 2019
De oorzaak van onze overspannen maatschappij.
door Suzan Onstenk-Peeters 19 okt., 2018
Tijd maken voor mindfulness.
door Suzan Onstenk-Peeters 06 mei, 2018
Het verlangen naar stilte; de onrust en rust die de stilte kan brengen.
door Suzan Onstenk-Peeters 28 feb., 2018
Omgaan met verwachtingen en teleurstellingen.
door Suzan Onstenk-Peeters 23 okt., 2017
Wat is aandacht?
door Suzan Onstenk-Peeters 02 jun., 2017
Hoe we van jongs af aan leren haasten.
door Suzan Onstenk-Peeters 04 mei, 2017
Hoe compassie ontstaat door mindfulness.
door Suzan Onstenk-Peeters 06 apr., 2017
Haast, druk, geen tijd?
Share by: