Toen ik tijdens mijn Mindfulnesstraining voor het eerst hoorde dat we als mens ons eigen lijden veroorzaakten, werd ik boos. Ik was toch zeker zelf niet de oorzaak van de last die ik ervaarde? Pijn en verdriet overkwamen mij toch? Hoe kon ik daar nu zelf de veroorzaker van zijn?

Het hield mij bezig. Ook nog lange tijd na mijn training. Steeds beter begreep ik wat die woorden eigenlijk betekende. Vaak hebben we verwachtingen van iets. Verwachtingen over ons leven, onze familie, kinderen, broers, zussen, ouders, werk, onze toekomst. Als er door onszelf of anderen niet aan onze verwachtingen wordt voldaan, raken we teleurgesteld. We hebben het idee dat we falen of dat ons iets wordt aangedaan en raken overspoeld door emoties. Op die momenten zien anderen meestal niet de beste kant van ons. We hebben pijn of verdriet. Als we ons daar door laten meenemen of overspoelen, raken we buiten ons zelf. We gaan schreeuwen, vloeken, huilen of raken misschien wel naar binnengekeerd. We raken teleurgesteld in het leven. Wanneer we daar in blijven hangen, komen we in een negatieve spiraal terecht. Dan gaan we ons steeds ellendiger voelen en anderen steeds meer afstoten.

Ik kon ook flink teleurgesteld raken. Bijvoorbeeld wanneer een afspraak waar ik mij zo op verheugd had niet doorging. Als ik te laat kwam, omdat de trein vertraging had, terwijl ik extra hard had gefietst om de trein te halen. Wanneer een vriend mij nooit belde en ik zelf altijd het initiatief moest nemen.

Toen ik op een dag opnieuw teleurgesteld raakte, bedacht ik mij dat het ook anders kon. Ik besloot minder van mezelf en anderen te verwachten. Er gebeurde iets opmerkelijks. Wanneer ik geen enkel kaartje of telefoontje verwachtte op mijn verjaardag, werd ik verrast door elk kaartje en telefoontje dat wel kwam. Zo raakte ik niet teleurgesteld door alles wat er niet was of niet gebeurde, maar werd ik verrast door alle dingen die wel gebeurden.

In een maatschappij waarin het kan voelen dat je constant een doel moeten nastreven, targets moet halen en ambitieus wil overkomen, voelt het misschien wat onwennig om wat minder van jezelf of anderen te verwachten. Toch zou ik het iedereen aanraden. Door minder te verwachten, raak je minder teleurgesteld en lijd je dus ook minder. Door lagere verwachtingen kun je eerder blij zijn met wat er wel is. Dat maakt je tot een blijer mens. En zeg nu zelf wie zou jij als vriend willen hebben: degene die klaagt dat je nu pas belt of degene die blij is dat je belt?